Kanawu Radio number 1 news portal
Waarom pikt de 96-jarige Hendrik keer op keer op keer weer een reep chocola? Al z’n andere spullen rekent hij netjes af. Een kleine zoektocht na een opmerkelijk rechtszaakje afgelopen maandag.
Supermarkt Boni in Emmen, die aan de Alerderbrink, een eindje buiten het centrum. Dat is de plek waar Hendrik keer op keer toeslaat. Ze kennen hem daar goed, die hoogbejaarde man met z’n rollator die ‘om-moedeloos-van-te-worden’ zo vaak repen chocola pikt.
,,Meneer, ik denk wel veertig keer de afgelopen jaren,” zegt een medewerker, die de bedrijfsleider vervangt. ,,Nou ja, misschien zit ik iets te hoog. Maar we hebben hem al tientallen keren gepakt. We controleren hem elke keer want we weten al hoe laat het is. Soms pikt hij niks, dan weer zit er een reep in zijn zak, de andere keer in zijn tas. En elke keer zegt-ie: ik ben erbij, ik weet dat ik fout zit.”
Hendrik is dan heel vriendelijk, zegt de medewerker. ,,We hebben al zo vaak tegen hem gezegd: doe nou niet, dit kost je zo veel geld. Elke keer een boete vanuit de detailhandel van 181 euro. Die betaalt hij ook gewoon. Maar een duidelijke reden waarom hij dit doet, komt er nooit. Het is gewoon zo, zegt ie dan, zoiets. We willen hem ook geen winkelverbod geven want we zijn de enige supermarkt hier in de buurt en hij loopt met een rollator. Hij moet toch ook eten, als we hem een verbod geven moet hij helemaal naar het centrum.”
Tientallen keren. En steeds weer geen reden. Eenzaam schijnt Hendrik niet te zijn. Hij heeft kinderen. Hij woont in een zorgcentrum in de buurt. Daar gaan ze uiteraard niks zeggen over Hendrik. Volgens de supermarkt en ook naar de beste beoordeling van de politierechter waar hij maandag moest verschijnen, is de man nog volledig bij de tijd. En scherp ook. Hij komt aan de telefoon, na enig aandringen. Die reep? ,,Da’s alweer lang geleden,” zegt Hendrik.
Betrapt
Dat klopt een beetje. In april van dit jaar werd hij weer eens betrapt voor het achterover drukken van een (Verkade-)reep. Dat kun je lang geleden noemen, maar voor justitie was de maat vol: laat hem toch maar eens voor de rechter verschijnen. Dat was maandag, maar Hendrik kwam niet. Hij kreeg wel 300 euro boete waarvan 150 voorwaardelijk.
Wéér betalen. Hij zal het wel braaf doen. Maar waarom toch steeds? ,,Wie ben jij dan wel,” vraagt hij. Zodra hij hoort dat we van de krant zijn, wordt duidelijk dat hij tegen ons ook niks gaat zeggen. ,,Daar heb jij geen donder mee te maken.”
De politierechter kwam er maandag ook niet achter. Geen Hendrik in de zaal en geen advocaat ook. Volgens de reclassering heeft de bejaarde een ‘hoog schijtgehalte aan andere mensen’. Bij de politie verklaarde hij eerder dat hij in armoede is opgegroeid. ,,Dan doe je weleens dingen die niet mogen.”
Uit talloze waarschuwingen die hij kreeg van zowel supermarkt als politie, is duidelijk dat hij 100 procent bij zijn verstand is. Daarom die boete plús een proeftijd van twee jaar. Op dat laatste is alle hoop gevestigd, want misschien dat Hendrik het dan echt niet meer zal doen. Eén keer eerder kreeg hij een proeftijd van een jaar en daar hield hij zich toen keurig aan. Totdat de proeftijd voorbij was en z’n honger naar chocola wéér toesloeg.
